11 aktualna temperatura 7 °C
ciśnienie 1018 hPa pm2.5 7 μg/m3
Wspaniałe powietrze! wilgotność 45% pm10 8 μg/m3

Ulica Walecznych

Walecznych rozpoczyna swój bieg w pobliżu Wału Miedzeszyńskiego, krzyżując się po drodze z Francuską, Saską, Międzynarodową i innymi pomniejszymi uliczkami, i kończąc przy Kanale Wystawowym. Ulica położona jest prostopadle do Wisły. Nazwa upamiętnia wszystkich bezimiennych, którzy odznaczyli się odwagą podczas I wojny światowej.
Do 1954 roku taką samą nazwę nosiła dzisiejsza ul. Nawigatorów.

Infrastruktura

Zabudowę ulicy stanowią głó wnie domy mieszkalne m.in. z okresu dwudziestolecia międzywojennego, spośród których cztery zostały wpisane do rejestru zabytków. Na odcinku od Saskiej do Międzynarodowej jest jednokierunkowa. Jej całkowita długość wynosi 1325 metrów. Nie przebiegają przez nią trasy komunikacji miejskiej ani drogi dla rowerów.
Zakres numerów: 3-76.

Najważniejsze obiekty

Nr 3 – Dom czynszowy rodziny Klimaszewskich wybudowany według projektu Stanisława Barylskiego w latach 1935-36. W okresie międzywojnia i tuż po wojnie, gdy z ulicy Walecznych można było wjechać na Wał Miedzeszyński, parter domu spełniał funkcje handlowe. Po podwyższeniu Wału i zaślepieniu Walecznych większość sklepów upadła.

Nr 4\6 – Przedszkole nr 292; zajmuje jedno piętro Liceum Francuskiego i działa od 1973 roku.

Nr 5 – Dom wielorodzinny wybudowany przed 1939 rokiem (funkcjonalizm). Na parterze do końca lat 90. XX wieku działał mały osiedlowy sklep spożywczy; obecnie – punkt sprzedaży aparatów słuchowych.

Nr 7 – Dom wielorodzinny wybudowany przed 1939 rokiem (funkcjonalizm),

Nr 9 – Dom wielorodzinny wybudowany w 1935 roku według projektu Stanisława Barylskiego.

Nr 10 – Dom wybudowany przed 1939 rokiem, do niedawna jedna z siedzib Ambasady Niemiec.

Nr 11 – Dom wielorodzinny wybudowany w 1936 roku według projektu Bolesława Szmidta i Remigiusza Ostoi Chodkowskiego. Budynek posiada liczne elementy charakterystyczne dla funkcjonalizmu, np. przeszkloną klatkę schodową czy balustrady z siatki i rurek. Wysoki parter, symetryczna kompozycja i imitowany rysunek kamiennych płyt wskazują natomiast na inspirację monumentalizmem. Po obu stronach domu nadwieszono tarasy.

Nr 12 – Dom wielorodzinny wybudowany w 1937 roku dla rodziny Krzymuskich według projektu Heleny i Szymona Syrkusów. Parter jest niski i lekko cofnięty, wyłożony klinkierowymi płytami. Podtrzymywana przez słupy elewacja pokryta jest oknami. Ostatnie piętro lekko cofnięte, co umożliwiło stworzenie długiego tarasu

Nr 16 – Willa inż. Lisieckiego (drugi adres: Katowicka 26) wybudowana dla architekta Lisieckiego, autora odbudowy twierdzy w Brześciu nad Bugiem i wielu willi i kolonii w Warszawie.

Nr 17 – Dom wielorodzinny wybudowany w 1936 roku według projektu Stanisława Barylskiego. Wraz z żoną i synem mieszkał tu Władysław Romuald Stokowski (1908-1939) – inżynier architekt. Jego sąsiadem przez krótki czas był Wenczesław (Venčeslav) Poniż (1900-1967) – inżynier dróg i mostów, konstruktor budowlany, najbliższy współpracownik Stefana Bryły.

Nr 18 – Dom wielorodzinny wybudowany w 1936 roku według projektu Konstantego Jakimowicza.

Nr 21 – Dom wielorodzinny wybudowany w 1937 roku według projektu Zygmunta Konrada i Leonarda Kario. Do lat 90. XX wieku na parterze znajdowało się bardzo popularne wśród mieszkańców przedszkole.

Nr 22 – Dom wielorodzinny wybudowany w 1938 roku według projektu Leonarda Kario.

Nr 25 – Dom wielorodzinny wybudowany prawdopodobnie w 1937 roku. W tym czasie siedzibę znalazła tu firma "Aparatura" – skład aparatury laboratoryjnej do kontroli technicznej, pomiarowej i meteorologicznej. Najsłynniejszym lokatorem był Karol Meyerhoff – inżynier, współwłaściciel (wraz z Adolfem Dybiczem) Fabryki Wyrobów Metalowych i Odlewni Metali (ul. Targowa 82).

Nr 28 – Przedwojenny dom wielorodzinny; w latach 1947-57 mieszkał tu i tworzył malarz Jan Cybis (1897-1972). Po 1984 roku w budynku mieściła się galeria Saska Kępa prowadzona przez rzeźbiarkę Grażynę Roman.

Nr 34 – Dom wielorodzinny wybudowany w 1936 roku według projektu Maksymiliana Goldberga i Hipolita Rutkowskiego. Przez pewien czas mieszkał tu i pracował Janusz Bogumił Kochanowski (1940-2010) - prawnik, Rzecznik Praw Obywatelskich, który zginął w katastrofie samolotu prezydenckiego pod Smoleńskiem. Od frontu wyróżnia go ciąg loggi; bulaje i długie tarasy nadają mu cechy stylu okrętowego. Ustawione pod skosem zygzakowate okna wpisują się w tendencje z lat 30. XX wieku.

Nr 36 – Dom wielorodzinny wybudowany w 1936 roku według projekta Hipolita Rutkowskiego; przed wojną mi eściło się tu Przedsiębiorstwo Robót Budowlanych "Remont i Konserwacja" W. Smoczyńskiego.

Nr 37 – Dom drewniany wybudowany ok. 1880 roku w stylu nadświdrzańskim, początkowo własność Przybyłkowskich, następnie – Szenków. W późniejszym okresie zamieszkany przez małżeństwo Grabowskich: Jadwigę (projektantkę mody pieszczotliwie zwaną Grabolą) i Tadeusza (napastnika Polonii Warszawa, po zakończeniu kariery sportowej cenionego dziennikarza sportowego). Odnawiany od 1978 roku. Obecny budynek to rekonstrukcja. Dom stanowi pewnego rodzaju pamiątką z czasów olęderskich. Nr 38– Dom wielorodzinny wybudowany w 1938 roku według projektu Henryka Szlagórskiego.

Nr 42 – Dom wielorodzinny wybudowany prawdopodobnie w 1938 roku. Przez pewien czas pełnił funkcję zakładu malarskiego Leonarda Góralskiego.

Nr 44 – Dom wielorodzinny wybudowany w 1938 roku; w 1993 roku nadbudowany i zrewitalizowany według projektu Krystyny Medalis.

Nr 59 – Ośrodek Pomocy Społecznej Praga Południe.

Ulica na mapie