Ulica o długości 260 m powstała w latach 30. XX wieku. Nazwę zawdzięcza miejscowości uzdrowiskowej Krynicy Zdroju. Według innej wersji nazwa pochodzi od niewielkiego ujęcia wody, które znajdowało się na początku Krynicznej. Do 1954 roku taką samą nazwę nosiła dzisiejsza ul. Cyprysowa.
Kryniczna biegnie od skrzyżowania z ul.
Zwycięzców i do
Wału Miedzeszyńskiego, gdzie ślepo się kończy. Większość budynków to wolno stojące kamienice i wille z ogródkami. Dom z numerem 6 powstał według projektu architekta Lucjana Korngolda. Budowę rozpoczęto w 1936 roku, dokończono tuż po wojnie. Budynek przy Krynicznej 10 pochodzący z 1928 roku należał do kolonii Saskiej, wyróżniają go obrotowe okna. Lokatorem willi nr 16 był Mikołaj Przewłocki, polski architekt prawdopodobnie zamordowany w Katyniu. W domu z numerem 20 przed wojną mieszkał Władysław Wincze, autor wnętrz w Rapersville i w sali Giełdy Bawełny w Gdyni. Budynek nr 24 autorstwa M. Obstańskiego w latach 30. należał do rodziny Sztabertów. W willi oznaczonej numerem 28 przed wojną znajdowała się wartownia XVII Komisariatu Policji. W domu szeregowym nr 32 mieszkał Wacław Grzybowski, filozof, dyplomata, ambasador Polski w Moskwie. Ostatni budynek Krynicznej, dom nr 34, przed wojną stanowił siedzibę firmy „Współpraca”, która zajmowała się handlem artykułami kolonialno-spożywczymi.
W niektórych miejscach Kryniczna ma zabudowę dwustronną, która polega na na tym, że do jednej części budynków po parzystej stronie wchodzi się od ulicy Krynicznej, a do drugiej – od wewnętrznej ulicy pomiędzy Kryniczną a
Zakopiańską.