Ulica Wandy stanowi przedłużenie ulicy
Królowej Aldony. Swój bieg zaczyna od
Zwycięzców, następnie przecina
Meksykańską, styka się z
Kubańską i ślepo kończy przed
aleją Stanów Zjednoczonych.
Nazwa została nadana na cześć legendarnej księżniczki Wandy, córki Kraka, „co Niemca nie chciała”.
Infrastruktura Wandy jest jednokierunkowa na odcinku od
Meksykańskiej do
Zwycięzców i dwukierunkowa na niewyasfaltownym odcinku między
Meksykańską a
aleją Stanów Zjednoczonych. Jej całkowita długość wynosi 445 metrów.
Zabudowa niska, powojenna. Jeszcze do lat 90. tereny między
Zwycięzców a
Meksykańską były niezagospodarowane (zajmowały je łąki ciągnące się niemal do Saskiej). W drugiej połowie lat 90. rozpoczęto budowę pierwszych niskich apartamentowców.
Przez Wandy nie przebiegają żadne trasy komunikacji miejskiej ani ścieżki rowerowe.
Zakres numerów: 2-16.
Najważniejsze obiekty Nr 1 – 11: Bloki osiedla Saska Kępa II wybudowane w 1959 roku według projektu Jerzego Czyża, Jana Furmana, Lecha Robaczyńskiego i Andrzeja Skopińskiego. Wzniesione z prefabrykatów. Mieszkania 2-3 pokojowe z balkonami lub loggiami.
Nr15 (wcześniej nr 13) – obiekt wzniesiony w 1962 roku dla spółdzielni zakładowej stworzonej przez Biuro Projektów Przemysłu Farmaceutycznego POLFA oraz BETONSTAL-u.
