Ulica Berezyńska o długości blisko 725 metrów ma swój początek przy skrzyżowaniu z Łotewską, następnie biegnie na wschód do
Francuskiej i łukiem do
alei Waszyngtona. W większości ulica ta jest jednokierunkowa (ruch odbywa się w kierunku od
Łotewskiej do stacji paliw przy
alei Waszyngtona). Nazwa ulicy pochodzi od
Berezyny – rzeki (dopływu Dniepru). Zabudowa Berezyńskiej sięga początków lat 30. XX wieku.
Przy ulicy tej znajduje się wiele interesujących budynków. W większości są to mieszkania wybitnych osobistości, lecz nie tylko. I tak pod:
- nr 2 - mieści się przedwojenny dom wielorodzinny, w stylu funkcjonalizmu;
- nr 3 - dom A. Klimaszewskiego, który powstał w 1935 roku według projektu Mieczysława Łokcikowskiego;
- nr 4 i 4a - przedwojenne wille w stylu funkcjonalizmu;
- nr 6a - dom W. Moszczyńskiego, który prawdopodobnie powstał w latach 30’ XX wieku i którego właścicielem był Wacław Moszczyński (1892-1953) - absolwent Gimnazjum Filozoficznego Chrzanowskiego w Warszawie, później Instytutu Elektrotechniki i Mechaniki Stosowanej na Wydziale Uniwersytetu w Nancy, pionier polskiej nauki podstaw konstrukcji maszyn;
- nr 7 - dom A. Kozłowskiego, który powstał w 1938 według projektu Leonarda Tomaszewskiego i Zygmunta Tarasina;
- nr 8 - dom oraz pracownia Henryka Tarkowskiego (1906-2002) - rodowity warszawianin m.in.: rzeźbiarz, absolwent Miejskiej Szkoły Sztuk Zdobniczych i Malarstwa, uczeń Mariana Wnuka w ASP, konserwator dzieł sztuki, jego dom powstał w 1937 roku według projektu Zygmunta Tarasina w stylu modernizmu historycznego;
- nr 9 - wielorodzinny dom, który powstał jako czynszówka w 1938 roku w stylu modernistycznym według projektu Leonarda Tomaszewskiego i Zygmunta Tarasiana;
- nr 10 - wielorodzinny dom, który powstał w 1936 roku w stylu funkcjonalistycznym według projektu Stanisława Ogórka, przed wojną mieszkał w nim lekarz - neurolog Stanisław Mackiewicz;
- nr 12 - wielorodzinny dom, który powstał w 1937 roku według projektu Stanisława Barylskiego jako czynszówka małżeństwa Sawickich;
- nr 14 - wielorodzinny dom w stylu funkcjonalizmu, który powstał przed wojną;
- nr 16 - wielorodzinny dom, który powstał w stylu funkcjonalizmu w 1934 roku według projektu Stanisława Barylskiego;
- nr 18a - dom malarza Stanisława Ejsmonda (1894-1939), który powstał w 1936 roku w stylu funkcjonalizmu według projektu Wincentego Oczykowskiego;
- nr 20 - willa Wandy Fiszer, która powstała w stylu funkcjonalizmu w roku 1930 według projektu Witolda Strachockiego, zamieszkiwał ją inż. Tadeusz Rudawski (1901-1966) kierownik działu Motocyklowego w Biurze Studiów Państwowych Zakładów Inżynierii w Warszawie;
- nr 22 - willa Ewy i Wojtka Gójskich, która powstała w 2001 roku według projektu Andrzeja Popławskiego i Mirosława Leśniaka, nawiązuje stylem do lat 30’ ;
- nr 23 - dom A. Karpowicza, który powstał w 1937 roku w stylu funkcjonalnym według projektu Henryka Douglasa;
- nr 25 - Pracownia Architektoniczna APA Kuryłowicz & Spółka, która powstała w 1988 roku według projektu własnego;
- nr 26 - dom Stanisława Rudasia, który powstał w 1937 roku w stylu funkcjonalizmu według projektu Zbigniewa Olszakowskiego, a w latach 90’ dokonano jego nadbudowy;
- nr 27 - wielorodzinny dom, który powstał w roku 1938 w stylu funkcjonalizmu według projektu Zygmunta Konrada, a w latach 90’ dokonano jego nadbudowy, pod tym numerem mieści się również najprawdopodobniej ostatni , który działa na Saskiej Kępie zakład szklarsko- ramiarski;
- nr 28 - dom rodzinny Ordyńskich, który powstał w 1936 roku w stylu modernistycznym według projektu Bohdana i Józefa Szanajcy;
- nr 29 a - dom wielorodzinny, który powstał w stylu funkcjonalistycznym według projektu Mariana Rybczyńskiego i Leszka Dąbrowskiego.
