SASKA KĘPA ROZRYWKOWA
W 1735 r. tereny całej Kępy zostały wydzierżawione przez Augusta III, co przyczyniło się do stabilizacji na jej obszarze i rozpoczęło nową epokę dzielnicy - epokę zabaw i hulanek. Sasi byli właścicielami Kępy aż do upadku I Rzeczypospolitej, z czego i Warszawa miała niemałe korzyści, ponieważ król płacił za swoją posiadłość stosowny czynsz. To właśnie on sprawił, że miejsce to nabrało zupełnie innego charakteru. Dla Augusta III Saska Kępa stała się terenem do urządzania modnych wtedy, rokokowych "fetes champetres" czyli pikników na łonie przyrody. Kępa stała się więc miejscem towarzyskich zabaw i uczt.
Mimo to przez cały XVIII wiek Kępę gnębiły i dewastowały dwie klęski - powodzie i wojny. Wylewy w 1774 i 1782 roku przyniosły dużo nowych szkód.
XVIII stulecie zakończyło się natomiast dla Kępy tragicznym akcentem wojennym - Insurekcją Kościuszkowską. Broniona przez korpusik podpułkownika Władysława Jabłonowskiego składającego się z 2500 ludzi Saska Kępa została zdobyta przez kolumnę rosyjską generała-majora Denisowa, który miał zdobyć most między Pragą a lewobrzeżną Warszawą. Zdobywszy Kepę Suworow postawił tam swoje działa i skutecznie bombardował Pragę.
W 1806 roku Saska Kępa została oddana w dzierżawę rodzinie Habelmanów, którzy w 1811 r. sprzedali ją w trzech częściach po 70 morgów. Nabywcami byli Jan Jobs, Janold Danter i Krystian Winter. W tym czasie na Saskiej Kępie zaczęły powstawać drewniane zabudowania, głównie domy parterowe, wytyczono pierwsze stałe szlaki komunikacyjne, a z Pragą łączył ją tymczasowy drewniany most. Kiedy na Kępie przestało się bawić towarzystwo królewsko-arystokratyczne, zaczęła tam tłumnie napływać ludność Warszawy, która upodobała sobie to miejsce do weekendowego wypoczynku. Na Saskiej Kępie stanęły więc huśtawki, karuzele, strzelnice, kręgielnie, były też katarynki i tańce oraz karczmy i restauracje z ogródkami. Tak Saska Kępa stała się ośrodkiem majówkowym Warszawy.
Mówi się, że przez prawie 100 lat, cały XIX wiek Saska Kępa była wyspą szczęśliwości, weekendowym Edenem. Ten zabawowy nastrój przerwały tylko na chwilę działania wojenne w latach 30-tych. Wprawdzie Bitwa Grochowska z Moskalami w roku 1831 nie toczyła się bezpośrednio na terenach Kępy, ale rozłożone wzdłuż granic Kępy oddziały polskie miały osłaniać broniące Olszynki Grochowskiej główne siły polskich wojsk. Jeden z końcowych epizodów batalii rozgrywał się na Kępie. Dużo żołnierzy znalazło wtedy schronienie w jej zaroślach. Zniszczona w tym czasie zabudowa Kępy została jednak szybko odbudowana i wróciła ona do swojej wypoczynkowo-majówkowej funkcji. Kilkadziesiąt lat później stała się natomiast...wsią!
W 1864 r. osadnicy, którzy chcieli uniknąć płacenia podatków na rzecz miasta, doprowadzili bowiem do uznania ich za włościan i stali się, w wyniku carskiej reformy rolnej, właścicielami gruntów. Saska Kępa została więc wydzielona z Warszawy i stała się wsią podmiejską przydzieloną do gminy Wawer. Jak podają źródła na Kępie było wtedy 14 domów, a liczba mieszkańców wynosiła niewiele ponad 100.