11 aktualna temperatura 7 °C
ciśnienie 1018 hPa pm2.5 7 μg/m3
Wspaniałe powietrze! wilgotność 45% pm10 8 μg/m3

Historia

"HOLANDIA"

Dopiero pod koniec XVI wieku Kępa zaczęła być stale zamieszkiwana. I to nie przez Polaków. Stała się ona schludną osadą holenderską z sadami i ogrodami warzywnymi, zamkniętą dookoła gęstym lasem. Uciekający z powodu prześladowań religijnych z Europy zachodniej Holendrzy, Flamandowie i Fryzowie osiedlali się ochoczo na Kępie.

Król Zygmunt III, który po klęsce cecorskiej postanowił lepiej obwarować miasto, wykorzystywał umiejętności Holendrów do budowania nowych wałów. Ci chcieli na stałe zamieszkać Kępę, jednak rozmowy z Magistratem Starej Warszawy prowadzili przez kilka lat. Dopiero 13 listopada 1628 r. podpisano umowę, na mocy której wydzierżawiono Holendrom Saską Kępę na 40 lat. W tych czasach Kępę nazywano Kępą Holenderską, Oleandrami i Holandią. Obszar ten zaczął się też zmieniać - z czasem było tam coraz mniej terenów leśnych, przybywało pól, łąk i ogrodów, a z czasem drewnianych budynków i stylowych dworków.

Kolonizacja "olenderska" Kępy się jednak nie udała. Niderlandczycy nie przetrwali na jej terenach nawet do końca terminu dzierżawy. Historycy spekulują, że mogły mieć na to wpływ ograniczenia religijne narzucone przybyszom przez umowę, ciągłe wylewy Wisły i walki prowadzone w ramach wojny ze Szwedami, które miały bolesne konsekwencje dla Kępy.

Wiosną 1656 roku Kępę zajął wojewoda wileński, Paweł Sapieha, który wybudował most pontonowy między Solcem a Kępą. Kilkudniowa walna bitwa polsko-szwedzka w lipcu 1656 r. dobiła jednak zarówno Saską Kępę jak i Pragę, Targówek i Kamionek. Do dziś na Saskiej Kępie znajduje się obelisk upamiętniający zmasakrowaną szlachtę bełską, która zginęła wtedy w okolicach Wału Miedzyszyńskiego nie mogąc się przedostać z Saskiej Kępy na lewy brzeg Wisły.

Magistrat nie zrezygnował jednak z czerpania dochodów z dzierżawy Kępy. Kolejnymi dzierżawcami byli przybysze ze Szkocji, kupcy, mieszczanie, a od 1694 roku królewicz Jakub Sobieski, pierwszy właściciel domów na terenach Kępy. Jednak i on nie osiadł na Kępie zbyt długo. W 1699 roku, straciwszy nadzieję na posiadanie tronu, Sobieski ustąpił swoich praw do Saskiej Kępy Stanisławowi Szczuce, referendarzowi koronnemu. W tym czasie Kępa stała się terenem wykorzystywanym głównie w celach militarnych.

Wojna Północna była bardzo okrutna dla Kępy - stacjonowały tam na przemian wojska moskiewskie, saskie i skandynawskie, kilkakrotnie stawiano wojenne mosty między nią a Solcem. Początkowo na Kępie stacjonowały saskie pułki Augusta II. Tak doskwierały one niektórym dzierżawcom, że opuszczali oni Kępę i nie chcieli do niej wracać. Kiedy w 1702 r. August wycofał się ze stolicy, zajęły ją wojska Karola XII. Kępę okupywali wtedy Szwedzi. We wrześniu kiedy Szwedzi ustąpili, na Kępę wrócili Sasi - Kępa znowu ucierpiała stając się wielkim obozowiskiem dla kilku tysięcy Sasów. Podobno właśnie wtedy, przez zakwaterowanie na Kępie wojsk Saskich zaczęto ją nazywać Saską Kępą. Zresztą Sasi zabawili na tym terenie dosyć długo i intensywnie.



Ten artykuł ma więcej niż jedną stronę