Nakładem parafii pw. św. Andrzeja Boboli przy ul. Nobla na Saskiej Kępie ukazała się właśnie książka „Pamięć i wdzięczność. Historia parafii Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Warszawie”. Autorem publikacji jest ks. Paweł Cieślik, duchowny pełniący tu od sierpnia 2010 roku funkcję wikariusza. Do podzielenia się z czytelnikami fascynacją dziedzictwem saskokępskiej wspólnoty parafialnej zachęcił go przypadający na bieżący rok jubileusz 75-lecia parafii.
Książka ks. Pawła Cieślika wyrosła spontanicznie z fascynacji autora historią saskokępskiej parafii w grudniu 2012 r. W związku ze zbliżającymi się obchodami 75-lecia postanowił on zebrać i uporządkować odnalezione przez siebie archiwalia i udostępnić je szerszej publiczności. W ten sposób powstała „Pamięć i wdzięczność” – próba ocalenia pamięci o sięgającej aż 1938 r. historii kościoła przy ul. Nobla oraz jego wiernych i duchownych. W publikacji ks. Cieślika znalazły się wspomnienia świadków, którzy pomogli autorowi w tworzeniu książki, oraz archiwalne zdjęcia, dokumentujące powstawanie kościoła oraz historię wspólnoty parafialnej. Znajdziemy w niej ponadto różne dokumenty, stanowiące cenną informację zarówno w kontekście parafii, jak i całej Saskiej Kępy.
„Pamięć i wdzięczność” Pawła Cieślika można nabyć w zakrystii kościoła pw. św. Andrzeja Boboli przy ul. Nobla.
Poniżej przedstawiamy fragment książki oraz fragment wprowadzenia ks. bp. Kazimierza Romaniuka: „Już w 1933 roku dziekan praski ks. Feliks de Ville miał pozwolenie władzy kościelnej, aby na terenie Saskiej Kępy postawić prowizoryczną kaplicę, w której byłaby odprawiana Msza święta. Największa trudnością był jednak brak placu, na terenie którego taka kaplica mogłaby powstać. Ówczesne władze Warszawy proponowały plac na osi ulicy Francuskiej, jednak to miejsce w miarę zachodzących zmian, a przede wszystkim przedłużenia ulicy o Plac Przymierza i dalej ulicę Paryską, uznano na niezbyt odpowiednie.
Projekt budowy kościoła na Saskiej Kępie podjęto na nowo w 1935 roku. Po dwuletnich staraniach ostatecznie doszło do porozumienia i przez wymianę różnych placów Kuria Metropolitalna otrzymała teren przy ulicy Nobla o powierzchni 7 000 metrów kwadratowych. Plac ten przekazano nowo powstającej parafii. W ten sposób to miejsce stało się głównym i najważniejszym ośrodkiem w parafii, stanowiąc do dziś miejsce sprawowania Eucharystii oraz osobistej modlitwy wiernych.
W lutym 1938 roku sprowadzono z Żoliborza drewnianą kaplicę i umieszczono ją na placu przy ulicy Nobla. 19 marca 1938 roku o godz. 9.00 po raz pierwszy została odprawiona Msza święta na Saskiej Kępie. Poświęcenia placu kościelnego dokonał ks. kanonik Feliks de Ville (proboszcz parafii na Kamionku i dziekan praski). Mszę świętą celebrował ks. Władysław Roguski – pierwszy proboszcz saskokępskiej parafii, delegowany przez władze kościelne do utworzenia wspólnoty parafialnej i jednocześnie zbudowania kościoła przy ulicy Nobla.
Eucharystia była sprawowana w małym drewnianym kościółku, przeniesionym z parafii św. Stanisława Kostki na Żoliborzu. Kościółek z konieczności spełniał rolę tymczasowej kaplicy, w której tego dnia licznie zgromadzili się mieszkańcy Saskiej Kępy. Atmosfera była bardzo podniosła, a wierni już wcześniej okazali proboszczowi swą życzliwość i pomoc przygotowując wnętrze kościoła do uroczystości.
17 kwietnia 1938 roku wszedł w życie dekret kardynała Aleksandra Kakowskiego, na mocy którego utworzono nową parafię pod wezwaniem Matki Bożej Nieustającej Pomocy na Saskiej Kępie, a urząd proboszcza powierzono ks. Władysławowi Roguskiemu. Tego dnia w Rzymie odbywała się kanonizacja św. Andrzeja Boboli, stąd decyzją władz kościelnych sprowadzony kościółek jako patrona otrzymał nowego męczennika. Z kolei ks. Roguski, ze względu na swoją osobistą pobożność maryjną poprosił, aby powstająca parafia była pod wezwaniem Matki Bożej Nieustającej Pomocy.
W ten sposób rozpoczęła się na Saskiej Kępie historia parafii, która liczy już 75 lat i trwa nieprzerwanie do dziś…”
„Kościół odnosi się z całą życzliwością do obchodów wszelkich jubileuszy i rocznic, bo tak też traktuje te celebracje Pismo święte. W przypadku parafii Matki Bożej Nieustającej Pomocy na Saskiej Kępie jest wiele szczególnych powodów do okazywania Bogu wdzięczności. (…) W latach pięćdziesiątych ubiegłego stulecia w Warszawie, o ile dobrze pamiętam, budowały się chyba tylko trzy kościoły: św. Michała na Mokotowie, św. Józefa na Kole i nasz na Saskiej Kępie. Mimo materialnego zrujnowania przez wojnę całego społeczeństwa, budowa dość szybko posuwała się naprzód. Problemem największym było zdobycie materiałów budowlanych. Dzięki poświęceniu wiernych i trosce kapłanów, jakoś wszystko udało się pokonywać. Z pewnością działo się to nie bez Bożego wsparcia i niezmordowanej, bo przecież Nieustającej Pomocy Matki Bożej. Jest za co dziękować, zresztą nie tylko Bogu, ale także wiernym, z których garstka tych najbardziej zaangażowanych w święte budowanie może jeszcze żyje.”
Tagi:Historia Saskiej Kępy, Kościół, Książka, Plac Przymierza, Ulica Paryska
Wieloletni mieszkaniec Saskiej Kępy Witold Wilewski wydał nową książkę "Spekulant" z Saskiej Kępy... czyli mój ojciec. Tekst opisuje życie Władysława Wilewskiego.
[...]
Serwis Saska Kępa z Pasją opublikował fragment książki "Księżyc z Peweksu " Aleksandry Boćkowskiej. Pisarka w utworze opisuje pragnienia ludzi żyjących w czasach PRL- u.
[...]
