EDYCJA I 2016 / kapituła

prof. dr hab. architekt na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej (1958- 2007); tamże: prodziekan (1987-1990) oraz kierownik Zakładu Architektury Polskiej (1991-2007) i Studium Podyplomowego Badań Zabytków Architektury (1978-1988). Autorka kilku książek i licznych artykułów w zakresie dziejów architektury polskiej i europejskiej od średniowiecza do czasów współczesnych oraz badań historyczno-architektonicznych, m.in. powiązanych z projektami konserwatorskimi ruin zamków. Członek: PKN ICOMOS (od 1988 - nagroda i medal im. Prof. Jana Zachwatowicza), Głównej Komisji Konserwatorskiej SHS (ok.1980-2015), Rady Naukowej KOBiDZ (2007-2010) i Społecznego Komitetu Odnowy Zabytków Krakowa (od 1990); odznaczona m.in. Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2003). Mieszka na Saskiej Kępie.

prof. dr hab., historyk sztuki, profesor Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie. Autor dwustu prac z zakresu polskiej i powszechnej historii architektury i sztuk plastycznych XIX i XX w., w tym m.in. książki "Nowa forma w architekturze polskiej 1900-1925" (1967). Członek Stowarzyszenia Historyków Sztuki, pierwszy przewodniczący sekcji polskiej międzynarodowej organizacji zajmującej się ochroną i badaniem architektury modernistycznej DOCOMOMO, Towarzystwa Opieki Nad Zabytkami, dożywotni członek Art Déco Society of New York.

dr, historyczka sztuki, varsavianistka, całe życie zawodowe związana z Instytutem Sztuki PAN (kierownik pracowni Bibliografii Sztuki Polskiej), obecnie wykłada historię sztuki i architektury na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Napisała trzy książki o architekturze Saskiej Kępy, sztuce dwudziestolecia („Geometria wyobraźni”), współautorka „Atlasu zabytków architektury w Polsce”, albumu „Warszawskie gorseciki zanikające” (z córką Zuzanną) oraz wielu artykułów i recenzji. Stała współpracowniczka pisma „Architektura”, wcześniej „Skarpy Warszawskiej”, członkini rady programowej „Kroniki Warszawy”, współautorka wydawnictwa „Modernizmy. Architektura nowoczesności w II Rzeczypospolitej”. Napisała także dwie monografie kobiet niezwykłych: Marii Morskiej („Opium życia”) i Marii Jehanne Wielopolskiej („Polemira”, w druku). Rodzinnie związana z Saską Kępą.

prof. nzw. dr hab. architekt, studiował na Wydz. Arch. PW. Od 1979 r. pracował w PKZ Warszawa. W 1984 roku z arch. Piotrem Jankowskim stworzył Pracownię Architektoniczną „Bogusławski – Jankowski”. W 1997 r. powstała Pracownia „Bogusławski i Partnerzy”. Jerzy Bogusławski jako projektant lub współautor wykonał ponad 150 projektów. Wśród nagród najbardziej ceni I nagrodę na Biennale Architektury w Krakowie (z zespołem pracowni). W latach 1983-85 był vice Prezesem SARP (Honorowa Odznaka SARP). W 1988 rozpoczął pracę dydaktyczną na Wydz. Arch. PW, a od 1998 na Wydz. Arch. Wnętrz ASP. W 2010 r. uzyskał tytuł doktora, a w 2012 roku został prof. ASP. W 2013 roku ASP w Krakowie nadała mu tytuł doktora habilitowanego. Od 2012 r. prorektor ASP. Brał udział w 15 wystawach. Odznaczony medalem „Gloria Artis”. Syn Jana, mieszkaniec Saskiej Kępy.

dr inż. architekt, pracownik naukowo-dydaktyczny Wydziału Architektury Politechniki Warszawskiej, mieszkaniec Saskiej Kępy. Senator Politechniki Warszawskiej, prodziekan WA PW w latach 2008-12, kierownik studiów magisterskich w specjalności Architecture for Society of Knowledge tamże. Doktorat pt. „Koncepcja architektoniczno-historycznej bazy wiedzy na przykładzie Saskiej Kępy w Warszawie“, obroniony z wyróżnieniem w 2006 i nagrodzony przez Rektora PW. Autor publikacji i uczestnik grantów z zakresu zarządzania wiedzą o dziedzictwie architektonicznym. Członek Rady Programowej Narodowego Instytutu Dziedzictwa. Mieszka na Saskiej Kępie.

mgr inż. architekt, Master of Science in Engineering, absolwentka Politechniki Warszawskiej i PUA w Londynie. Pracowała w pracowniach architektonicznych PCKO w Londynie, Fewer Harrington &Partners oraz Sweco Architekci. Od 1993 roku prowadzi pracownię „Lachert – Architekci od Pokoleń”. Do Jej sztandarowych projektów należą Wydział Inżynierii Materiałowej PW, Fabryki Opakowań Kartonowych w Koninie i w Almaty w Kazachstanie, modernizacja i rozbudowa budynku usługowego „Zodiak” w Warszawie. Członek Mazowieckiej Okręgowej Izby Architektów (MOIA). Wnuczka architekta Bohdana Lacherta.

mgr inż. architekt, wieloletni staż naukowy na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej, Łódzkiej i Sztokholmskiej. Projektant z uprawnieniami w wielu biurach architektonicznych w Warszawie i Sztokholmie. Prowadzi własną działalność w Akitektur Ateljé Claudius w Sztokholmie. Liczne nagrody i wyróżnienia w konkursach architektonicznych. Członek Stowarzyszenia Architektów Polskich. Współzałożyciel Stowarzyszenia ŁADna Kępa. Mieszka na Saskiej Kępie.