Paryska to część ciągu:
Wersalska – Paryska –
plac Przymierza –
Francuska –
rondo Waszyngtona. Biegnie na północ od skrzyżowania z
Wersalską i
Brukselską, a kończy przy
placu Przymierza, krzyżując się po drodze z
aleją Stanów Zjednoczonych (wiadukt Trasy Łazienkowskiej) oraz
Meksykańską (po stronie wschodniej) i
Szczuczyńską (po zachodniej). Przedłużeniem ulicy na południe są
Wersalska i
Brukselska, a na północ –
Francuska. Od 30 września 2009 do 28 maja 2010 roku ulica była przebudowywana.
Nazwa została nadana na cześć Paryża – stolicy Francji – według "międzynarodowego" klucza. Ulica została wytyczona prawdopodobnie w 1926 roku.
Infrastruktura Paryska jest ulicą jednojezdniową bez wytyczonej ścieżki rowerowej. Po obu stronach przeważają kamienice z lat powojennych. Całkowita długość ulicy wynosi 450 metrów. Paryska stanowi część ważnego traktu komunikacyjnego łączącego Wał Miedzeszyński z północną częścią Pragi i z Centrum. Przebiegają nią linie autobusowe 117 i 146. U zbiegu Paryskiej, Wersalskiej i Brukselskiej znajduje się dawna pętla autobusowa Wersalska
Najważniejsze obiekty: Nr 3 – Dom wielorodzinny (drugi adres: Bajońska 2) wybudowany w 1935 roku według projektu Maksymiliana Goldberga i Hipolita Rutkowskiego dla Edmunda Wolframa jako dom czynszowy. Ciekawym zabiegiem jest połączenie żółtej cegły z klinkierem w celu uzyskania efekty wykładzinowego, wykończeniowego. Jest to jeden z ciekawszych "bloków" modernistycznych Saskiej Kępy.
Nr 4 i 5 – Dom wielorodzinny wybudowany w 1936 roku według projektu Maksymiliana Kona.
Nr 6 – Dom wielorodzinny wybudowany w 1937 roku według projektu Maksymiliana Kona. Przed wojną działał tu zakład elektryczny koncesjonowany i wytwórnia klamer bibliotecznych, których właścicielem był Józef Chodowiec. 19 XII 2011 roku za zgodą właściciela domu – mimo protestów mieszkańców Saskiej Kępy – ścięto 80-letni jesion wyniosły (tzw. Krzywe Drzewo) rosnący przed samym wejściem.
Nr 8 – Dom wielorodzinny, w którym przez pewien czas mieszkał Michał Bogusławski (ur. 1931) – scenarzysta i reżyser.
Nr 18\22, 24, 26 – Blok osiedla Saska Kępa II wybudowany w 1959 roku według projektu Jerzego Czyża, Jana Furmana, Lecha Robaczyńskiego i Andrzeja Skopińskiego (z prefabrykatów); mieszkania 2-3 pokojowe z balkonami lub loggiami.
Nr 25 – Społeczna Szkoła Podstawowa nr 5 STO im. Zawiszy Czarnego. W latach 1945-63 mieścił się tu internat męskiego liceum im. Adama Mickiewicza przeniesionego w 1947 roku z Wąchockiej 6. Od 1990 roku w budynku mieści się szkoła.
Nr 27 – Prawosławne Seminarium Duchowne. W 1938 roku na zlecenie rodziny Szyrjajew wybudowano tu dom, a następnie kaplicę i seminarium, według projektu Leonarda Tomaszewskiego (otwarto tu nawet drukarnię cerkiewną z czcionkami starosłowiańskimi). Po wojnie budynek nadbudowano i założono seminarium z internatem.
Nr 29 – Dom wielorodzinny, w którym przed wojną mieszkała Jadwiga Chamiec (1900-1995) – pisarka, autorka wielu powieści historycznych, m.in. "Żelazne Wrota", "Cięższą podajcie mi zbroję" i "Trójkolorowa kokarda".
Nr 35 – Dom wielorodzinny, w którym mieszkał profesor Andrzej Buko (ur. 1947) – historyk, mediewista, specjalista w zakresie archeologii wczesnośredniowiecznej, wykładowca akademicki, dyrektor Instytutu Archeologii i Etnologii PAN.
Nr 37 – Dom wielorodzinny, w którym tuż przed wybuchem wojny mieszkał Wenczesław (Venčeslav) Poniż (1900-1967) – inżynier dróg i mostów, konstruktor budowlany, który współpracował ze Stefanem Bryłą przy budowie pierwszego stalowego mostu (w Łowiczu); po wojnie dyrektor naczelny Przedsiębiorstwa Budownictwa Przemysłowego oraz dyrektor naukowy Centralnego Biura Projektów i Studiów Budownictwa Przemysłowego. Opublikował ponad 100 prac naukowych, monografii i książek popularnonaukowych.
Ciekawostka Na początku ulicy Paryskiej znajdowała się w czasach PRL-u jedna z niewielu automatycznych myjni samochodowych. Obecnie teren ten zajmuje budynek Centrum Promocji Kultury -
Klub Kultury "Saska Kępa".
