Zakopiańska rozpoczyna swój bieg łukiem od
Zwycięzców, zbiega się kolejno z ulicami
Radziłowską, Szczuczyńską, Wąchocką i Genewską i kończy ślepo przy murze
Wału Miedzeszyńskiego. Nazwa została nadana na cześć Zakopanego – największego ośrodka turystycznego w polskiej części Tatr, ośrodka sportów zimowych.
Do 1954 roku taką samą nazwę nosiły dzisiejsze ulice Dębicka oraz Kurzawska a do 1960 roku – ul. Ambaras.
Infrastruktura Zabudowę ulicy stanowią domy z lat 30. XX wieku i budynki powstałe tuż po wojnie. Domy od numeru 11 do 41 mają dwa ogródki: jeden – frontowy, drugi – tylni, z wejściem od wewnętrznej uliczki gospodarczej ulokowanej między Kryniczną a Zakopiańską.
Całkowita długość ulicy wynosi 380 metrów. Przez Zakopiańską nie przebiegają żadne trasy komunikacji miejskiej ani ścieżki rowerowe.
Zakres numerów: 1-43.
Najpopularniejszym miejscem na Zakopiańskiej jest przedwojenna cukiernia "Irena" usytuowana w pawilonie ogrodu domu numer 20. Do niedawna ulica słynęła również z rosnących wzdłuż niej ogromnych klonów, które zostały obecnie zastąpione nowymi sadzonkami.
Najważniejsze obiekty Nr 4a – Dom przerobiony w latach 90. na willę postmodernistyczną.
Nr 7 – Willa rodziny Diem wybudowana w 1937 roku według projektu A. Obidzińskiego.
Nr 9b – Willa wybudowana według projektu Ewy Kowalskiej-Krasińskiej.
Nr 9c – Willa wybudowana w1935 roku według projektu Bohdana Pniewskiego.
Nr 10 – Willa wybudowana w połowie lat 30. Początkowo mieszkał tu płk Władysław Ostromęcki (1878-1945) – zastępca szefa Departamentu Artylerii Ministerstwa Spraw Wojskowych po 1918 roku, inspektor techniczny artylerii i redaktor "Przeglądu Artyleryjskiego".
Od 1938 roku w domu mieszkałWładysław Daniłowski (1902-2000) – pianista, kompozytor i wokalista.
Nr 11 – Willa wybudowana w 1938 roku według projektu Lucjana Korngolda. Jej właścicielem był Mieczysław Guranowski (1883-1952) – literat, dyrektor Drukarni Państwowej.
Ogród zaprojektował J. Zakolski; od 1938 roku w ogrodzie stoi rzeźba Aniołka dłuta Jerzego Zakolskiego.
Nr 12 – Willa Aldony i Andrzeja Czerneckich wybudowana w 1993 roku według projektu Zbigniewa Kucharuka i Dario Nowaka. Jubilerski detal willi wykonała Wiesława Olko.
Nr 14 – Willa Lewińskich wybudowana w 1935 roku według projektu Józefa Vogtmana.
Szeregowe Domki Spółdzielni Kolektyw wybudowane przed 1955 rokiem według projektu Stefana Kozińskiego i Feliksa Sieńko. Dwu lub trzy- kondygnacyjne domki z mansardami.
Nr 16 – Dom spółdzielni Kolektyw gruntownie przebudowany w 2001 roku. Mieszkali tu Czesław i Alina Centkiewiczowie - małżeństwo literatów i podróżników.
Nr 16 a – Dom spółdzielni Kolektyw. Mieszała tu Halina Centkiewicz-Michalska – malarka. Swoją pracownię miał tu również Piotr Gawron – rzeźbiarz, profesor ASP w Warszawie, twórca rzeźby kameralnej, portretowej i medalier.
Nr 19 – Willa Avenariusów.
Nr 20 – Willa wybudowana w 1935 roku według projektu Władysława Borawskiego.
Nr 21 – Willa P. Gawalewicza wybudowana według projektu Zdzisława Głowackiego, Jerzego Paprockiego i Tadeusza Kuczwary.
Nr 25 – Willa, w której przed wojną mieścił się sklep z artykułami kolonialno-spożywczymi "Janina". Jego właścicielem był Ludwik Kotapka.
Nr 27 – Willa, w której przed wojną mieszkał generał brygady Wojska Polskiego Józef Wencel (1874-1943).
Nr 31 – Przedwojenna Willa. Pierwszym właścicielem był Jan Rendzner (1891-1976) – inżynier elektryk, wieloletni pracownik Elektrowni Warszawskiej, a także wykładowca w Szkole dla Monterów Elektryków. W domu mieszkała także jego córka Zofia Czerwosz (1919-2009) – malarka, ceramik, pedagog.
Nr 32 – W kamienicy przy ulicy Zakopiańskiej 32 mieszkał budowniczy tego domu Władysław Terlecki. Był on żołnierzem ochotnikiem wojny w 1920 roku, inżynierem budownictwa rządowego, kustoszem Gabinetu Numizmatycznego w latach 1927-1940, uczestnikiem wojny obronnej w 1939 roku, porucznikiem AK ps. Metody. W 1940 roku w brawurowej akcji uratował zbiory Gabinetu Numizmatycznego Mennicy przed rabunkiem okupanta. Walczył w Powstaniu Warszawskim. W latach 1945-1946 był dyrektorem Mennicy Państwowej. Był prezesem Warszawskiego Towarzystwa Numizmatycznego, wiceprezesem Polskiego Towarzystwa Archeologicznego. W latach 1936-1994 mieszkał tu Bronisław Józef Tomecki ps. Kocik (1905-1994) – malarz, pedagog, grafik, w czasie okupacji hitlerowskiej żołnierz Armii Krajowej - ps. Kocik, autor podręcznika "Rysunek techniczny dla gimnazjum artystycznego". Uprawiał grafikę warsztatową, był również architektem wnętrza. Upamiętniony na tablicy umieszczonej na frontowej ścianie budynku.
