Saska jest częścią ciągu komunikacyjnego obejmującego ulice gen. Bora-Komorowskiego –
Egipską – Saską. Swój bieg zaczyna na Kępie Gocławskiej – przy skrzyżowaniu z
Ateńską – i kończy na wysokości alei
Jerzego Waszyngtona, krzyżując się po drodze z
Lotaryńską,
Argentyńską,
Lizbońską,
Stanów Zjednoczonych,
Kubańską,
Brazylijską,
Meksykańską,
Zwycięzców,
Walecznych,
Irlandzką,
Dąbrówki,
Angorską i
Adampolską.
Nazwa ulicy nawiązuje do dynastii Sasów – dawnych dzierżawców terenów Saskiej Kępy.
Historia Saska powstała wzdłuż XVIII-wiecznej drogi; pierwsze wzmianki o ulicy znajdziemy m.in. w projekcie Wydziału Technicznego magistratu miasta z 1925 roku (plany utworzenia terenu handlowego u zbiegu
Zwycięzców i Saskiej). Ulica od początku miała spełniać funkcję arterii o zwiększonym natężeniu ruchu; szerokie chodniki zostały położone w 1938 roku.
Przez istniejący do dziś szeroki pas zieleni między jezdnią a chodnikiem miała być poprowadzona linia tramwajowa łącząca aleję Waszyngtona z Gocławiem. Plany infrastrukturalne nie zostały jednak zrealizowane.
Powojenna zabudowa Saskiej powstała częściowo w okresie PRL-u, np. budynki w ramach osiedli Saska Kępa I i Saska Kępa II, a częściowo już po1989 roku, np. budynek przy ul. Saskiej 105 (1995-1998).
Infrastruktura Zabudowę ulicy stanowią głównie domy mieszkalne z lat 30. XX wieku, bloki z czasów PRL-u, a także punkty usługowe i szkoły. Saska na całej długości jest dwukierunkowa i jednojezdniowa. Jej całkowita długość wynosi 1700 metrów. Nie przebiegają przez nią ścieżki rowerowe. Przystanki mają tu autobusy linii 111, 123, 147, 151, 507, 509, N02, N22 i N72. Zakres numerów: 2-111.
Najważniejsze obiekty Nr 3f – w tym domu mieszkał Maciej Gintowt (1927-2003) – architekt, przedstawiciel modernizmu, profesor Politechniki Warszawskiej, żołnierz AK.
Nr 42 i 43 – Bloki osiedla Saska Kępa II Spółdzielni Mieszkaniowej "SŁAW" wybudowane w 1963 roku.
Nr 48 – Blok osiedla Saska Kępa II wybudowany w 1959 roku według projektu Jerzego Czyża, Jana Furmana, Lecha Robaczyńskiego i Andrzeja Skopińskiego. Wzniesiony z prefabrykatów.
Nr 59 – IV Liceum Ogólnokształcące im. Adama Mickiewicza. Gmach szkoły wzniesiono w 1963 roku według projektu Mieczysława Krwawicza. Szkoła przeniosła się tu w 1965 i połączyła z żeńskim Liceum Ogólnokształcącym im. Marii Skłodowskiej.
- Pomnik Adama Mickiewicza: popiersie z napisem Pieśniarz to jest nad pieśniarze, co z tej ziemi świętość zrobił dłuta Eugeniusza Kozaka. Pomnik odsłonięto w 2000 roku.
- Kotwica postawiona miejscu „Dziewczyny z piłką”.
Nr 61 – Zakład Lecznictwa Otwartego. Przychodnia wybudowana w 1964 roku według projektu Hanny Downarowicz-Żurkowskiej. Zespół rzeźb abstrakcyjnych.
Bloki osiedla Saska Kępa I wybudowane pod koniec lat 50. według projektu Arnolda Majorka. Niskie bloki dopasowano do okolicznej zabudowy.
Nr 63\75 – Regionalne Centrum Krwiodawstwa i Krwiolecznictwa wybudowane w 1965 roku.
Nr 68 – Przedwojenny dom. Jednym z lokatorów był organizator obrony Poczty Polskiej w Gdańsku Konrad Guderski (na froncie znajduje się pamiątkowa tablica odsłonięta w 1981 roku).
Nr 72 – Dom wielorodzinny wybudowany w 1938 roku według projektu Stanisława Bukowińskiego.
Nr 78 – Zespół Szkół nr 21:
- LXXXVII Liceum Ogólnokształcące im. gen. Leopolda Okulickiego.
- Technikum Chemiczne nr 3 im. prof. Józefa Zawadzkiego.
- Szkoła Policealna nr 1.
- Szkoła Policealna dla Dorosłych nr 47.
Nr 98 – Przedwojenny dom wielorodzinny wybudowany w 1937 roku.
Nr 100 – siedziba Kancelarii Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym dla Warszawy Pragi-Południe.
Nr 101 – Przedwojenny dom wielorodzinny wybudowany w 1935 roku. Widoczne zastosowanie elementów stylu dworkowego, np. białe balustrady, wsparte na kolumnach balkony i trójkątne zwieńczenie. W domu mieścił się prawdopodobnie powstańczy szpital polowy.
Nr 103 – Dom czynszowy wybudowany w 1929 roku dla docenta Jakuba Glassa. Przed wojną mieszkał tu gen. Stanisław Bułak-Bałachowicz (1883-1940) – generał major Białej Armii, dowódca oddziałów ochotniczych Wojska Polskiego II RP podczas wojny polsko-bolszewickiej oraz w czasie wojny obronnej we IX 1939 roku.
Przez pewien czas – z inicjatywy Zofii Cellerowej – mieściła się tu Szkoła Powszechna 173 (potem 17).
Nr 105 – Apartamentowiec budowany w latach 1995-98 według projektu Wojciecha Szymborskiego, Jacka Zielonki, Izabeli Galickiej i Jacka Morawskiego.
Nr 109 – Dom, w którym w latach 1955-64 mieszkał Władysław Gomułka.
Nr 111 – Dom szeregowy przebudowany całkowicie w 1991 roku według projektu Waldemara Szczerby i Ryszarda Tomasika. Pod numerem „a” mieszkał od 1963 roku profesor Józef Jeske (1912-2002) – lekarz i farmakolog, wieloletni kierownik Pracowni Farmakologicznej Warszawskich Zakładów Farmaceutycznych "Polfa", kierownik Katedry Farmakodynamiki AM w Warszawie (1962-78), autor licznych publikacji naukowych.
Zobacz też
Egipska,
Ateńska,
aleja Jerzego Waszyngtona,
Lotaryńska,
Argentyńska,
Lizbońska,
Stanów Zjednoczonych,
Kubańska,
Brazylijska,
Meksykańska,
Zwycięzców,
Walecznych,
Irlandzka,
Dąbrówki,
Angorska,
Adampolska